Aklını başına topla

[_^^-[pWneD]-^^_]

Gel ey gurbet diyârında

esir olup kalan insan
gel ey dünya harâbında

yatıp gâfil olan insan!



Gözün aç, bir bak etrâfa

gelip geçti nice paşa
ne delidir bu dünyaya

gönül verip duran insan!



Bülbüle verilse şeker

Kafeste durmaz gider
acep niçin karar eder

bu zindana giren insan!



Biraz daha eyle gayret

elinde var iken fırsat
sonsuz azap çeker elbet

Adam sen de diyen insan.

________________________

Azrail başına geldiği zaman

Azrail, başına geldiği zaman
kırılır ayakla kol, yavaş yavaş.
Mevlam nasip etsin din ile iman
akar gözlerinden sel, yavaş yavaş.



Yüksek uçan gönül, yorulur bir gün
ölçü terazisi, kurulur bir gün.
Herkesin yaptığı, sorulur bir gün,
döner mi, yâ Rabbi, dil yavaş yavaş.



Hep nefsine uydun, tevbe etmedin
her bulduğun yedin, şükür etmedin.
Nihayet, bu kara toprağa geldin
çekilir dünyadan el, yavaş yavaş.



Kabrin üzerine dikerler taşı
bir avuç toprağa koyarsın başı.
Baba, oğlun görmez, kardaş kardaşı

gider, geri dönmez yol, yavaş yavaş.



Kâfurlu, ılık suyu koyarlar
o nazlı bedeni, tekmil soyarlar.
Öldüğünü konu komşu duyarlar
gelir geri ahbaplar, yavaş yavaş.